Krótka historia wydarzeń.
Był czerwiec roku 1979, Warszawa. Tłum Polaków zgromadzonych na Placu Zwycięstwa z zapartym tchem słuchał homilii Ojca Świętego Jana Pawła II. Wtedy padły znamienne słowa: " Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi". I powiał Wiatr odnowy. W sierpniu 1980 roku narodziła się "Solidarność", która dała początek wielkim przemianom w Polsce i Europie.

 „Solidarność” była jednocześnie: rewolucją, wielkim ruchem społecznym, powstaniem narodowym, a zarazem — po prostu — związkiem zawodowym. Szczycił się liczbą ponad 9,5 mln członków ze wszystkich warstw i grup społeczeństwa. „Solidarność” stawała się w Polsce gwarantem odnowy wielu dziedzin życia kraju, reform ekonomicznych, likwidacji niesprawiedliwości, ukrócenia niepraworządności i nadużyć aparatu komunistycznej władzy, przywrócenia prawdy w środkach przekazu i edukacji, stała się ruchem rewindykacji praw obywatelskich i tradycji narodowych.

13 grudnia 1981 stojący na czele władz gen. Wojciech Jaruzelski ogłosił wprowadzenie w Polsce stanu wojennego, na ulice wyjechały transportery opancerzone, wyszło wojsko i ZOMO (Zmechanizowane Odwody Milicji Obywatelskiej), przerwano łączność telefoniczną. Zmilitaryzowana została struktura państwa, m.in. zawieszono działalność wszystkich organizacji, stowarzyszeń i związków zawodowych, w sądach wprowadzono tryb doraźny, obowiązywała godzina milicyjna.
Pierwszej nocy, z 12 na 13 grudnia, internowano większość przywódców „Solidarności”, działaczy z zakładów uznanych za szczególnie ważne, intelektualistów wspierających ruch.

„Solidarność” nie prowadziła żadnych przygotowań do oporu fizycznego, zbrojnego; była bezradna wobec użytych sił militarnych państwa.

Jednak od pierwszych momentów stanu wojennego rodził się opór, który najpierw przybierał formę strajków okupacyjnych.
Późniejsze próby manifestacji ulicznych przeciwko stanowi wojennemu — spotykały się także z brutalną odpowiedzią — rozpędzane przez milicję używającą gazów łzawiących, armatek wodnych, pałek.
Na podstawie dekretu o stanie wojennym wprowadzono przepisy prawne, które stały się podstawą aresztowania i skazania wielu tysięcy osób. W czasie formalnego obowiązywania stanu wojennego — do 22 czerwca 1983 skazano prawie 12 tysięcy osób. Potem aresztowania trwały nadal aż do jesieni 1986 roku.
„Solidarność” została zdelegalizowana, przetrwała jednak 7-letni okres nielegalności.